دمیدن روح حماسه و اصالت ایرانی بر تن سرد و بی جان سفال و سرامیک در زندان زنان

بر ذره ذره خاک این وطن، بخشی از شجاعت، ایثار و شهامت دختران، همسران و مادران کرد، لر، بلوچ، فارس و ترکمن نقش بسته است.

زنانی که سرخی خونشان زمینه پرچم مقدسی شده که سفیدی اش، - ایسنا/همدان بر ذره ذره خاک این وطن، بخشی از شجاعت، ایثار و شهامت دختران، همسران و مادران کرد، لر، بلوچ، فارس و ترکمن نقش بسته است.

زنانی که سرخی خونشان زمینه پرچم مقدسی شده که سفیدی اش، روح لطیف و زلال این شیرزنان ایرانی را به رخ جهانیان می کشد و سبزی اش، روح نشاط و امیدی زنانه به جای جای این سرزمین می دمد.

تاریخ را که ورق بزنی به خود می بالی بر روی خاکی قدم می گذاری که زنانی چون یوتاب خواهر آریوبرزن سردار نامدار ارتش شاهنشاهی داریوش سوم را در خود پرورده است که جان شیرینش را در جنگ با اسکندر فدا کرد یا آرتادخت، زنی که در دوره اشکانیان با کنار زدن مردانی قدرتمند و صاحب نام، وزیر خزانه داری و امور مالی دولت ایران شد.

آری باید بوسه زد بر دامن خاکی که زنانی چون پروین اعتصامی بخشی از تاریخ و هویتش را ساخته، زنی که تمام دردها و حب و بغضش به وطن را در مفاعیلن، مفاعیلن و فعولن جاری می کند.

این خاک کم ندیده رنج و درد دختران و مادران کردی همچون سیده زهرا حسینی که در 17 سالگی خود را در غسالخانه جنت آباد یافت در حالیکه پدر و برادرش را در جنگ از دست داده بود یا شهیده ش